pułkownik pilot Szczepan Ścibior

 (ur. 13 grudnia 1903 w Uniejowie, zm. 7 sierpnia 1952 w Warszawie)

 

ŻYCIORYS

Był synem Michała Ścibiora i Joanny z domu Kokrzycka. Uczęszczał do szkoły powszechnej i gimnazjum w Uniejowie. W 1924 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, którą ukończył w stopniu kaprala podchorążego. Następnie służył w 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy jako dowódca drużyny. W latach 1925-1927 studiował w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Grudziądzu, po zakończeniu której dostał awans do stopnia starszego sierżanta podchorążego obserwatora. Do 1937 r. służył w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu, w którym ostatecznie awansował do stopnia kapitana.

Od 3 listopada 1937 był słuchaczem II Kursu Wyższej Szkoły Lotniczej przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Krótko przed wybuchem wojny został przydzielony do Grupy Szkół Lotniczych na stanowisko II oficera sztabu.

Podczas wojny obronnej 1939 r. wraz ze sztabem został ewakuowany na wschód, a następnie przeszedł do Rumunii, gdzie internowano go w obozie w Tulczy. Wkrótce wyjechał do Francji, gdzie przydzielono go do dywizjonu szkolnego lotnictwa myśliwskiego jako pilota instruktora. Po kapitulacji Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii. Pod koniec sierpnia 1940 r. został dowódcą 1 eskadry 305 Dywizjonu Bombowego Ziemi Wielkopolskiej i Lidzkiej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1941 r. krótko dowodził dywizjonem, gdyż 6 sierpnia podczas lotu bojowego został zestrzelony nad Belgią. Zdołał przedostać się do Brukseli, gdzie zajęła się nim ludność cywilna, ale wkrótce został aresztowany przez Niemców. Do końca wojny przebywał w obozie jenieckim. Po wyzwoleniu przez wojska brytyjskie przyjechał najpierw do Wielkiej Brytanii.

W marcu 1946 r. powrócił do Polski. Początkowo objął funkcję dowódcy 7 Samodzielnego Bombardująco-Nurkowego Pułku Lotniczego w Łęczycy, a w sierpniu 1947 r. został komendantem Oficerskiej Szkoły Lotniczej Wojska Polskiego w Dęblinie.

9 sierpnia 1951 r. został aresztowany, bezpodstawnie oskarżony o szpiegostwo i po brutalnym śledztwie skazany 13 maja 1952 r. na karę śmierci.

Został stracony 7 sierpnia tego roku w więzieniu mokotowskim. W 1956 r. został zrehabilitowany.

W 2017 r. szczątki płk. pil. Szczepana Ścibiora zostały odnalezione podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej w Kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach.

4 października 2018 r. w Pałacu Prezydenckim, w obecności prezydenta Andrzeja Dudy, rodziny 21 odnalezionych ofiar, w tym płk. pil. Szczepana Ścibiora, otrzymały noty identyfikacyjne.

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 11 marca 2019 roku został pośmiertnie awansowany na stopień generała brygady.

Uroczystości pogrzebowe generała brygady pilota Szczepana Ścibiora odbyły się w dniach 5-6 listopada 2019 r. na terenie Lotniczej Akademii Wojskowej w Dęblinie, której komendantem był w latach 1947-1951. Został pochowany naprzeciwko kościoła garnizonowego pod wezwaniem Matki Boskiej Loretańskiej, patronki lotników. W pogrzebie uczestniczyła również delegacja Szkoły Podstawowej w Wieleninie.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.

W dniu 22 lutego 2019 r. decyzją Rady Miejskiej w Uniejowie otrzymał pośmiertnie tytuł Honorowego Obywatela Miasta Uniejów.